Jestem w Kościele. Liturgia dla dzieci

JESTEM W KOŚCIELE. Liturgia dla dzieci - Ks. Sławomir Krzeszewski

Prosto, językiem dedykowanym najmłodszym uczestnikom liturgii, autor omawia i wyjaśnia symbolikę wielu przedmiotów charakterystycznych dla kościoła jako budynku, znaczeń związanych z wiarą i religią, opisuje również symboliczne znaczenie poszczególnych elementów liturgii, tym samym czyniąc Mszę Świętą bardziej zrozumiałą i bliższą dziecięcych serc. Całość okraszono ciekawostkami i osobistymi opowieściami autora.

Publikacja została podzielona na 26 krótkich rozdziałów.

Wartością dodaną tej publikacji są fragmenty pięknych wierszy, cytaty  oraz dodatek specjalny, czyli oparta na faktach historia Kota Mrota. Publikacja stanowi idealną pomoc duszpasterską dla księży w parafiach, którzy mogą ją podarować dzieciom przy takich okazjach jak na przykład roraty. Jest również świetnym materiałem dydaktycznym wspierającym pracę katechetów.

Dlaczego warto kupić tę książkę?

•   Świetne narzędzie dla katechety do pracy z dziecmi na lekcjach religii – pomaga wyjaśnić znaczenie symboliki liturgii i jej poszczegolnych elementów.
•   Pomoc duszpasterska dla księdza, do wykorzystania np. w czasie rorat, bądź w czasie kolędowania.
• W prosty sposób wprowadza nas w zawiłości Mszy świętej, zasad panujacych w kościele i Kościele.

O autorze

Ks. Sławomir Krzeszewski – proboszcz malowniczo położonej parafii w Dolsku.

Od autora

W czasie przygotowania dzieci do Pierwszej Komunii Świętej zauważyłem, że wiele z nich ma problem z nazwaniem i zrozumieniem znaczenia elementów przestrzeni liturgicznej. Wyciągnąłem takie wnioski z niedzielnych katechez dla dzieci (kilka minut po Mszy Świętej próbuję je oswoić z wnętrzem kościoła oraz pokazać im znaczenie oraz sens obecnych tam znaków). Biorąc pod uwagę hasło roku duszpasterskiego 2023: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”, uważam, że takie wprowadzenie w Kościół i kościół może być bardzo pomocne, na przykład podczas rorat.

Publikację oddaję w ręce młodszych i starszych dzieci, a także ich rodziców, którzy mają realny wpływ na uczestnictwo swoich pociech we Mszy Świętej i nabożeństwach. Niech ta pomoc przybliży i wyjaśni wam wszystkie trudne pojęcia, z którymi się stykacie, przebywając w kościele i Kościele.

Wybrany fragment

Tabernakulum

Kiedy dzieci przygotowują się do Pierwszej Komunii Świętej, na jednym z początkowych spotkań pytam: „co to jest tabernakulum?”. Zazwyczaj widać wówczas na dziecięcych twarzach wysiłek związany z intensywnym myśleniem, a czasami słychać pytanie: „co?”. Bardzo trudno jest to niełatwe do wymówienia słowo skojarzyć ze złotą (najczęściej) skrzynką – szafką, w której znajduje się Najświętszy Sakrament.

„Tabernakulum, czyli namiot – jego nazwa nawiązuje do Namiotu Spotkania, w którym była Arka Przymierza, a więc do stałej obecności Boga pośród Jego dzieci”. Po tych wyjaśnieniach dialog z najmłodszymi idzie już prościej. Jezus ma swój dom pośród naszych domów. Staramy się ten dom oświetlić, ozdobić kwiatami i z czcią przed Nim przyklękamy. Nazwa „namiot” – poza wszystkimi pięknymi nawiązaniami biblijnymi – przypomina, że sakramentalna obecność kiedyś się skończy. Namiot wskazuje na to, że jesteśmy w drodze, która ma swój koniec. Na końcu drogi nie trzeba będzie rozbijać namiotu, ponieważ zobaczymy Jezusa twarzą w twarz.

Przy tej okazji rozmawiamy również o różnych ozdobach kościelnych, o złocie i srebrze. Czy one są potrzebne Panu Bogu? Oczywiście nie, ale stanowią sygnał dla nas, że mamy skarb, który zabezpieczamy, o który dbamy i który chronimy. Czy małżonkom jest potrzebna do ślubu złota obrączka? Czy ona czyni ich miłość „lepszą”? Może lepiej kupić metalową podkładkę czy nakrętkę w sklepie z artykułami metalowymi? Wyjdzie taniej. Czy pannie młodej potrzebna jest piękna suknia, którą założy ona tylko raz w życiu? Czy miłość byłaby mniejsza, gdyby poszła do ślubu ubrana w cokolwiek? Na wszystkie te pytanie odpowiadamy: „NIE”. Państwo młodzi w dniu ślubu otaczają się pięknem i złotem, aby pokazać sobie i światu, jak cenna jest ich miłość. Tak samo jest z naszą zewnętrzną relacją do Boga i Kościoła. Jeżeli ktoś – lub coś – jest dla nas ważny, a mamy taką możliwość, to staramy się o jak najpiękniejszą oprawę.

Osoby, które wierzą w prawdziwą obecność Jezusa pod postaciami eucharystycznymi, przed tabernakulum przyklękają. Nie klękamy zawsze i nie przed każdym. Klękamy w ważnych momentach naszego życia i zazwyczaj przed miłością, przed ukochaną osobą czy przed sztandarem – symbolem ojczyzny.

Często przy tabernakulum widzimy postacie aniołów. Aniołowie wpatrują się w Boże oblicze. Przy tej okazji warto zwrócić uwagę na to, co popkultura zrobiła z aniołkami: aniołki są wszędzie i pod każda postacią, używane nawet do łapania kurzu. Mamy aniołki na zdrowie, do kuchni, dla zakochanych, na pocieszenie, na wycieczkę itd. Pamiętajmy, anioł to Boży posłaniec, a nie chiński figurka do zabawy.