Nauczycielu Dobry. Przygotowanie do Komunii Świętej - inaczej, wyd. II

Publikacja przedstawia nowatorski, oryginalny program przygotowania dzieci do Pierwszej Komunii Świętej. Jest to metoda nowa wobec zwyczajów praktykowanych przez dziesiątki lat w Kościele, a zarazem stara, bo sięgająca do sposobu, w jaki Ewangelię głosił Chrystus, i co kontynuowano przez wiele wieków chrześcijaństwa. To propozycja przygotowania poprzez katechizację rodziców i maksymalne włączenie ich w katechizację własnych dzieci, poprzez tzw. katechezę domową.

*

Obowiązek przygotowania dzieci do Pierwszej Komunii Świętej spoczywa w pierwszej kolejności na rodzicach właśnie – tak mówi prawo kościelne. Doświadczenie również pokazuje, że zaangażowanie rodziców w przygotowanie własnego dziecka do przyjęcia przez nie sakramentów owocuje dużym wzrostem ich osobistej wiary. Proponowany tu program został już sprawdzony w praktyce; obecne wydanie uwzględnia uwagi korzystających z wydania pierwszego, z roku 2018. Autorzy starali się też brać pod uwagę zmiany, jakie nieustannie zachodzą w świadomości rodziców i dzieci. Wielu duszpasterzy z różnych ośrodków w Polsce pyta o metodę wypracowaną przez proboszcza i katechistów z poznańskiej parafii pw. Maryi Królowej, chce bowiem wprowadzić ją również u siebie. Niniejsza publikacja jest odpowiedzią na tę właśnie potrzebę.

Cechy książki

1. Nowe wydanie publikacji z 2018  roku – tym razem połączono zeszyt rodzinny i zeszyt katechisty. Ułatwia to pracę rodzin w domu – rodzice mają wgląd w treść katechezy. Karty pracy przeniesiono na koniec, aby nie sugerować, że jest to swego rodzaju „praca domowa”, ale jedynie propozycja do wykorzystania w ramach przyswajania treści.

2. W nowym wydaniu uwzględniono uwagi, jakie zgłaszały osoby realizujące program, oraz zmieniające się realia – programy spotkań zostały szczegółowo przeanalizowane i ulepszone.

Dodano dwa aneksy dotyczące ważnych kwestii: 1 – o sakramencie pokuty przed Pierwszą Komunią Świętą; 2 – o duchowości dziecka komunijnego; podkreślono, jak ważne jest poznanie młodego człowieka, jego psychiki; wskazano, że nie należy traktować dziecka infantylnie – najmłodsi swoją dojrzałością duchową niejednokrotnie zawstydzają dorosłych. Uczulono na to, że obecne czasy nie sprzyjają rozwijaniu duchowości, stąd jest konieczna wzmożona czujność rodziców.

W tym wydaniu zwrócono większą uwagę na niewystarczalność katechezy szkolnej; to ważne w kontekście tego, co dzieje się aktualnie z pozycją katechezy w szkołach. Uzasadniono również szerzej, dlaczego warto posłać dziecko do wczesnej Pierwszej Komunii Świętej, i dlaczego tak ważne są katechezy parafialne i domowe. To daje rodzicom szerszy ogląd na sprawę i pozwala lepiej zrozumieć, dlaczego parafia wychodzi z taką propozycją.

3. To przydatna publikacja i dla świeckich katechistów, i dla rodziców.

4. Karty pracy dla rodziny stanowią ciekawy dodatek, który pomoże w formacji dziecka pierwszokomunijnego – i zaangażuje domowników w przygotowania komunijne.

Fragment

Doświadczenie pokazuje, że rzeczywisty wkład w przygotowanie dziecka do Pierwszej Komunii Świętej ze strony duszpasterzy i katechetów jest niewielki. Także wtedy, kiedy bardzo gorliwie spełniają oni swoją służbę. Decydujące jest zaangażowanie rodziców. Można to obrazowo opisać tak: dzieci do Komunii Świętej w 5% przygotowuje ksiądz, w 5% katecheta (także ci najgorliwsi i najzdolniejsi), a w 90% rodzice. Niestety często brakuje owych 90%, albo wkład rodziców jest niewielki. Jeśli rodzice nie ewangelizują dzieci i sami nie mają żywej wiary, na nic zda się mozolna praca duszpasterska.

Jak to ujął przed laty mistyk i duszpasterz o. Piotr Rostworowski, nie doszło w wyniku działań katechetycznych do wszczepienia gałązek w pień Chrystusowy, a jedynie do ich przywiązania sznurkiem5. Efekty katechezy tradycyjnej w dniu samej uroczystości wydają się znakomite. Dzieci recytują warunki i formułę spowiedzi oraz inne modlitwy (wcześniej „zdały” je przed katechetką), gromko śpiewają, uroczystość wypada imponująco. Niestety często jest to tylko „piana”, która, kiedy opadnie, nie pozostawia po sobie większego śladu. Rodzi się pytanie: co z takim stanem rzeczy należy uczynić? Czy nie trzeba wrócić do metody opisanej w Ewangelii i Dziejach Apostolskich? Pan Jezus katechizował rodziców i błogosławił dzieci. My w naszej praktyce duszpasterskiej często czynimy na odwrót. Organizujemy dla dzieci katechezę szkolną, przyparafialną, w czasie niedzielnych Mszy Świętych głosimy homilie dla dzieci i na zakończenie Eucharystii błogosławimy rodziców. Chrystus i Apostołowie nie organizowali katechezy dla dzieci. Ewangelizowali dorosłych. Stąd rodzi się pilny postulat katechizacji dorosłych, w tym wypadku rodziców pierwszokomunijnych. Doświadczenie pokazuje, że właśnie zaangażowanie rodziców w przygotowanie własnego dziecka do przyjęcia przez nie sakramentów owocuje dużym wzrostem ich osobistej wiary, a dzięki temu żywą wiarą dziecka.