Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego

Przebywając w Atenach, św. Paweł napisał list do wspólnoty Tesaloniczan, który późniejsza tradycja nazwała Pierwszym Listem do Tesaloniczan.

Pierwszy List do Tesaloniczan jest najprawdopodobniej najstarszym zachowanym listem i w istocie najstarszym zachowanym tekstem chrześcijańskim, ale św. Paweł, którego spotykamy na jego kartach, jest już doświadczonym apostołem.
czytamy w XI tomie serii Katolicki Komentarz do Pisma Świętego.

Z wyjątkiem kilku przypadków w XIX wieku Pawłowe autorstwo Pierwszego Listu do Tesaloniczan nigdy nie było kwestionowane. W przeciwieństwie do tego wielu badaczy Nowego Testamentu ma wątpliwości w odniesieniu do autorstwa Drugiego Listu do Tesaloniczan i tylko około połowa z nich jest przekonana, że autorem jest św. Paweł.

Drugi List do Tesaloniczan może być najpewniej drugim najstarszym tekstem. (…) Paweł stara się dopełnić wszystkich tych rzeczy, których dokonałby osobiście, gdyby mógł przyjść do Tesaloniki: ponownie nawiązać przyjaźnie, podnieść na duchu załamanych, nawoływać ich do większej wierności w określonych obszarach i dawać nowe wskazówki odnośnie do losu tych, którzy zmarli przed powrotem Pana.

Tym, co wyróżnia listy do Tesaloniczan, jest sposób, w jaki Paweł gra z konwencjami epistolarnymi. Listy Apostoła są niezwykłe również dlatego, że pisze on jako członek grupy, włączając Sylwana i Tymoteusza w otwierającym wstępie i często mówiąc w pierwszej osobie liczby mnogiej („my”). I w końcu, długość i złożoność tekstów razem z autorytetem, z jakim autor w nich przemawia, nadaje jego listom niezwykły ciężar.

Sugeruje się, że wszystkie te czynniki działają razem, by stworzyć nowy gatunek epistolarny – list apostolski. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że Pierwszy List do Tesaloniczan zapoczątkował tradycję pisania listu chrześcijańskiego, która była kontynuowana w późniejszych księgach Nowego Testamentu i w pismach ojców Kościoła.