Siostra po godzinach. Z różowym mi do twarzy

• WSTĘP
• Kochać Boga, jak to łatwo powiedzieć
• Praca czyni cuda
• Życie jak w Madrycie, czyli jak się żyje w zakonie
• A imię me Beata – SZCZĘŚLIWA
• Kto się bawi, ten nie grzeszy
• Zakonnica a ksiądz, czyli dwa słowa o równouprawnieniu
• Znikające zakonnice
• Trudne sprawy
• Szefowa
• Z różowym mi do twarzy
• ZAKOŃCZENIE – spoTKANIE z Matuchną

Myślę, że nowoczesne drogi, właśnie social media, są bardzo dobrym terenem do ewangelizacji. Nie ukrywam, że sama z nich korzystam; przez Facebook czy Instagram poznałam cudowne osoby, przez jakieś nieśmiałe zaczepienie, gdzieś ktoś mnie zobaczył. Wiadomo, że taki jest teraz świat, w zasadzie na wyciągnięcie ręki. Myślę, że jest to ważne, abyśmy my – jako siostry zakonne – były obecne właśnie tam, gdzie są ludzie młodzi, więc korzystam z nowoczesnych aplikacji.

Siostra Beata

Życie zakonnic w Polsce od zawsze fascynowało, intrygowało i pozostawało w cieniu, gdzieś na marginesie codziennych spraw społeczeństwa. Obraz ten często obarczony jest stereotypami: surowa dyscyplina, izolacja od świata, modlitwy od świtu do nocy i całkowite podporządkowanie regułom zakonu. Ale co dzieje się, gdy kurtyna opada? Kim są kobiety, które decydują się na tę drogę życia? Czy w murach klasztoru skrywa się więcej, niż zdołamy dostrzec z zewnątrz? Jak wygląda ich codzienność, zarówno w godzinach wyznaczonych na modlitwę, jak i po nich?

Ta książka powstała z potrzeby odpowiedzi na pytania, które często pozostają bez echa. Kondycja polskich zakonnic to temat trudny, często pomijany w debacie publicznej. Z jednej strony, liczba powołań systematycznie maleje – młode kobiety coraz rzadziej decydują się na życie zakonne, co prowadzi do starzenia się wspólnot. Z drugiej strony, zakonnice wciąż odgrywają kluczową rolę w wielu dziedzinach życia społecznego: prowadzą szkoły, szpitale, domy opieki, angażują się w działalność misyjną i charytatywną. Mimo to ich rzeczywiste życie – to, co dzieje się za klasztorną furtą – pozostaje mało znane. Współczesne zakonnice muszą mierzyć się nie tylko z wyzwaniami duchowymi, ale też z problemami społecznymi, finansowymi, psychicznymi…

Agnieszka Korcz

Bohaterka:

Beata Zawiślak SJK – siostra zakonna w Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek SJK założonym przez św. Urszulę Ledóchowską, którą inspiruje się w wielu dziedzinach życia. Ukończyła studia teologiczne na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Podyplomowe Studium Katechetyczno-Pedagogiczne PWTW „Bobolanum” w Warszawie i Podyplomowe studia w zakresie wiedzy o społeczeństwie i relacji międzynarodowych z modułem wychowania do życia w rodzinie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Jej pasją jest praca z dziećmi i młodzieżą. Zafascynowana „Barankami”, przygotowuje rodziny do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii; współpracuje z Wydawnictwem Świętego Wojciecha w Poznaniu, jest członkiem zespołu Montessori Mountain Schools w Fundacji Królowej Świętej Jadwigi, który od ponad 25 lat wspiera zarówno najmłodszych, jak i nieco starszych na każdym etapie edukacyjnych przygód, a także odpowiada za akademik prowadzony przez siostry Urszulanki w Warszawie.

Recenzja w czasopiśmie "Cała Ty!" nr 4/2025

„Siostra po godzinach. Z różowym mi do twarzy”, to niezwykła rozmowa z niezwykłą kobietą: córką, siostrą, zakonnicą, przyjaciółką. Książka uchyla drzwi do świata pełnego modlitwy, pracy, ale i ludzkich radości, wyzwań i niecodziennych opowieści. Uświadamia, że miłość do Boga może iść w parze z dystansem do siebie, poczuciem humoru, kreatywnością i zabawą. Główna bohaterka – siostra zakonna - odpowiada na czasem trudne, a czasem trywialne pytania. To nie tylko opowieść o habicie – to historia o wyjątkowej miłości, poświęceniu i wierze. Niezależnie od tego, czy Czytelnik jest wierzący, czy nie, na pewno znajdzie w niej coś, co poruszy serce.

Recenzja Siostry Dominiki Godlewskiej - urszulanki SJK od 1957 roku w liście do autorki

Kochana Siostro Beato,

dziękuję za książkę „Siostra po godzinach”, która utrwaliła rozmowę Siostry z Panią Agnieszką Korcz, i gratuluję, że Siostra opowiedziała historię swego życia, ukazując ją wielopłaszczyznowo.

Tę historię codzienności życia Beaty Zawiślak zanurzyła Siostra w:

• codzienności życia św. Urszuli Ledóchowskiej;
• w istocie powołania siostry do życia oddanego Bogu i Kościołowi w konsekracji zakonnej;
• w codzienności życia Siostry w godzinach i „po godzinach” dnia w rodzinie, społeczeństwie, zakonie i Kościele.

Urzekła mnie Siostry znajomość życia i misji św. Urszuli, założycielki Zgromadzenia, do którego wstąpiłaś i tak twórczo realizujesz jego charyzmat.

Tak wspaniale Siostra charakteryzowała poszczególne dni, czy wydarzenia z myślami i działaniem św. Urszuli. Te cytaty ukazują osobowość i twórczą działalność św. Matki Założycielki.

Jestem pod wrażeniem, jak Siostra głęboko i radośnie przeżywa swoje urszulańskie powołanie. To może być zachętą, by pójść Siostry śladem…

Podziwiam też siostry prostotę, twórczość i radość w robieniu i ofiarowaniu innym małych i wielkich rzeczy… Dziękuję bogu, że jest Siostra z nami!

Artykuł o życiu codzienym zakonnic w czasopiśmie "Przewodnik Katolicki" nr 9/2025

Warto pytać o szczęście, choć zdaję sobie sprawę, że pytanie o szczęście polskich sióstr zakonnych jest złożone i wymaga uwzględnienia wielu aspektów ich życia: duchowego, emocjonalnego i codziennego. Wiele z nich czerpie głęboką radość i spełnienie z bliskiej relacji z Bogiem, której całkowicie poświęciły swoje życie. Dla nich powołanie zakonne jest drogą, na którą weszły świadomie i z miłością. Modlitwa, kontemplacja i służba innym stanowią źródło duchowego spełnienia.

Siostry często podkreślają, że ich szczęście nie jest zależne od zewnętrznych okoliczności, lecz wynika z wewnętrznego poczucia sensu i harmonii z wolą Bożą. Z drugiej strony życie zakonne niesie ze sobą także wiele wyzwań, które mogą wpływać na poczucie szczęścia. Starzenie się wspólnot i brak nowych powołań prowadzą do zwiększonego obciążenia obowiązkami, co bywa źródłem frustracji i wypalenia. Niektóre siostry mogą również zmagać się z samotnością czy poczuciem niespełnienia, a dla wielu zakonnic ogromnym źródłem radości jest praca, jaką wykonują. Czy będzie to opieka nad chorymi, działalność charytatywna, prowadzenie szkół czy pomoc ubogim – siostry podkreślają, że w służbie innym odnajdują sens i spełnienie.

Zobacz i przeczytaj cały artykuł: Jak żyją zakonnice? Jak się żyje pełnią życia i co robią Siostry po godzinach.